A message from Declan and Nick on World Theatre Day

Read in: English, Finnish, French, Greek, Italian, Spanish, Romanian, Russian

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Μέρα Θεάτρου.
Ευχές σε όλους τους επαγγελματίες του θεάτρου.

Πολλοί από μας νιώθουμε λες και είμαστε εγκλωβισμένοι σ’ ένα λάθος cue. Όπως μια παύση όπου φοβάσαι ότι ο παρτενέρ σου νομίζει ότι είσαι *εσύ* που ξέχασες την ατάκα.

Είναι μια πολύ παράξενη στιγμή, ιδιαίτερα για όσους – όπως εμάς  – αγαπούν το θέατρο.

Γιατί αγαπούμε το θέατρο; Για ‘μένα είναι σημαντικό το ότι δεν έχουμε απάντηση.

Σίγουρα, πολλές φορές πιέστηκα να εξηγήσω γιατί είναι σημαντικό το θέατρο. Κι όμως γιατί το θέατρο μετρά για εμένα είναι κάτι που αδυνατώ να εξηγήσω ή να δικαιολογήσω.

Μιλώ σαν ένας άνθρωπος που είναι εθισμένος σε δραματικές τηλεοπτικές σειρές και μάλλον θα μπορούσα να κάνω μεταπτυχιακό στον Σουηδικό Ποινικό Κώδικα μετά από τόσες που παρακολούθησα!

Κι όμως αυτό δεν είναι όπως το να παρακολουθείς μια ζωντανή παράσταση. Γιατί σε μια ζωντανή παράσταση το κοινό αποτελεί μέρος της πράξης παραγωγής τέχνης.

Μετά από αυτή την τρομακτική περίοδο, το κοινό θα επιστρέψει στις αίθουσες και θα κάνουμε θέατρο με ακόμα περισσότερη όρεξη. Γιατί; Γιατί μας λείπουν τόσο πολύ οι κοινοί μας χώροι, ιδιαίτερα τα θέατρα, όπου μπορούμε να ακούσουμε ανθρώπους να λεν πράγματα που δεν θα λέγαμε ποτέ, να αισθάνονται πράγματα που εμείς μπορεί να μην αισθανόμαστε, να κάνουν πράγματα που ούτε κατά διάνοια θα ευχόμασταν να κάνουμε, κι όμως να επικοινωνούμε μέσω των διαφορών μας, μέσω της λογικής αλλά και του μυστηρίου της εμπειρίας.

Και θα ανεχτούμε πολλές αναποδιές και ενοχλήσεις, απίστευτη κίνηση, τιμές εισιτηρίων – απλά και μόνο για την απλή απόλαυση του να ακούμε ένα άλλο άτομο να αναπνέει, για το ηχόχρωμα της φωνής ενός ανθρώπινου όντoς, για να νιώσουμε την χαρά ή τον πόνο κάποιου άλλου, όχι το χρέος αλλά την απόλαυση της ενσυναίσθησης.

Αυτή τη στιγμή έχουμε Ρώσους και Ιταλούς ηθοποιούς στους θιάσους μας που υπό κανονικές συνθήκες θα επρεπε να ήταν σε περιοδεία. Σήμερα το πρωί, ένας Ιταλός ηθοποιός μου έστειλε μήνυμα και με ρώτησε αν ονειρευτήκαμε. Η απάντηση είναι ναι, και για τους δυό μας.

Διερωτώμαι αν ισχύει και για σένα το ίδιο.

Γιατί το θέατρο δεν μπορεί να πεθάνει…πριν ειδωθεί το τελευταίο όνειρο.